Пераказ: Дзед - Экзаменационные изложения и пересказы для 11 класса по белорусскому языку.
Гэтая, што плыве над лясніцтвам, падобна на... Заплюшчыў вочы і сказаў: - Трэба пісаць. Ён прапаноўваў ёй золата, сваю службу, дапамогу.
Я застыў i не зводзiў вачэй з невялiчкага прасвету сярод елачак - павiнен жа недзе мiльгануць рабец. Сабралі бацькі яму, што мелі, на дарогу, ён і пайшоў сабе памаленьку. Па-першае, дысцыплінавала падначаленых, хоць, калі сакратарка паспрабавала прыходзіць раней за яго, ён забараніў ёй рабіць гэта. Ягайла разгарнуў свае апошнія сілы, трэцюю лінію сваёй арміі.
Пераказ: Дзед - Экзаменационные изложения и пересказы для 11 класса по белорусскому языку. - У той Керчы ўся радасць — адно толькі мора, ды і гэта адзіная радасць для турыстаў.
Свёрстанная шпора со всеми изложениями по белорусскому языку за 11 класс в формате WORD спрятана в промежутке от 50го до 100го изложения. Пераказ: Дзед - Экзаменационные изложения и пересказы для 11 класса по белорусскому языку. Дома Алесь здзіўляў і хваляваў Вольгу. Кажы, не саромейся, Саша. Ёсць у цябе кнігі? Не паверыла нават адразу, каб у ча-лавека, што толькі выкарабкаўся ад смерці, першай патрэбай сталі кнігі. Кніг у Вольгі не было. Былі ў доме падручнікі, часопісы — яна спаліла іх у грубцы, каб далей ад граху, а то, чаго добрага, яшчэ пацягнуць немцы, хаваць не стала, хапала болын каштоўных рэчаў, якія прый-шлося закопваць у цёмныяночынагародзеціхавацьу паграбах. Між іншым, Алесь нічога не сказаў, але — па вачах убачы-ла —здзівіўся,штоў доменяманіводнайкнігі. Вольгу нават трохі пакрыўдзіла гэтае здзіўленне: падумаеш, шчасце — кнігі! За класіку не бойся, яны не прычэпяцца. Пра жаданне яго Вольга сказала Лене. Праз дзень ці два Лена прынесла кнігу — тоўсты томік у са-маробнай, з жоўтага кардону вокладцы, на ёй хімічным алоў-кам было напісана: « Аляксандр Блок». Вольга не чула раней пра такога пісьменніка. Але сімваліст, — адказала Бароўская. Вольга прыгадала, што, здаецца, у восьмым класе настаўнік літаратуры, сам паэт, нешта расказваў ім пра нейкіх сімва-лістаў, але прайшло так многа часу і так многа падзей у жыц-ці, што яна ўсё забылася, для яе гэта пустыя гукі — сімвалісты, рэалісты. Алесь спаў, калі Лена прыходзіла. Вольга пасля, увечары, з некаторай нават урачыстасцю, як падарунак імянінніку, пад-несла яму кнігу. Вользе была прыемная такая яго радасць, і яна не сказала, што кнігу прынесла Лена Бароўская, няхай, маўляў, думае, што не хто іншы, сама яна выбрала якраз жа тое, што яму пада-баецца, што і яна не якая-небудзь непісьменная гандлярка, а знаўца кніг. А пасля ён здзівіў яшчэ больш. Я пачытаю табе вершы. Паслу-хай, якая гэта прыгажосць. Я не ведаю, калі ты адпачываеш. Ты нават ясі стоячы. Вольгу вершы такія спачатку не кранулі, яна падумала з грубаватай гарэзлівасцю: «Бач ты, на ладан дыхае, а пра лю-боў думае». Але потым адбылося нешта неверагоднае. Вершы, як хатняе цяпло ці добрае віно, пачалі размякчаць яе застылую душу, абуджалі ўспаміны маленства, пасля ўспомніліся ўсе блізкія, родныя. Такога яна, бадай, яшчэ не перажывала — каб так хутка, як у сне, адны пачуцці змяняліся другімі; раптам усё як бы перамяшалася, бурліла, што ў катле, на паверхню ўсплывала то адно, то другое — то лёгкі смутак, то трывога, то незразумелая радасць, то востры боль, то страх.... Зборнік экзаменацыйных матэрыялаў па беларускай мове для агульнаадукацыйных устаноў ўзровень агульнай сярэдняй адукацыі.
Што б ты напісаў без маёй партызанскай дзейнасці, без маіх матэрыялаў і расказаў? Мы яе, братка, ад пана хавалі, бо як дачуецца, — адбярэ. Цар не пярэчыў: — Добра. Да таго ж згадзіцеся, што цяпер мы на многія рэчы глядзім другімі вачамі. Заўсёды пакутліва шукаць іх, каб былі трапныя, арыгінальныя. Усе правялі яго вачамі.